ในศตวรรษที่ 17 การล่าอาณานิคมเป็นกิจกรรมที่ได้รับความนิยมในหมู่ประเทศในยุโรป เมื่อประเทศตกเป็นอาณานิคมและได้รับเงิน ธนาคารได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อจัดการเงิน ธนาคารต่าง ๆ ออกธนบัตรแทนเหรียญที่ทำจากโลหะมีค่า เพราะมันปลอดภัยกว่าที่จะพกธนบัตรแทนเหรียญในดินแดนอนารยชน แนวคิดนี้นำไปสู่การสร้างสกุลเงิน
ขณะนี้รัฐบาลออกสกุลเงินแทนโลหะมีค่า อย่างไรก็ตาม หากสกุลเงินถูกสร้างขึ้นจากอากาศที่เบาบาง ก็อาจส่งผลร้ายแรงได้ ซิมบับเวเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องนี้ โดยพวกเขาพิมพ์ธนบัตรเพื่อซื้อ USD เพื่อชำระหนี้ให้กับ IMF ในปี 2008 หลังจากที่ซิมบับเวชำระหนี้แล้ว ภาวะเงินเฟ้อรุนแรงก็เกิดขึ้น โดยอัตราเงินเฟ้ออยู่ที่ 7.96 x 10^10% ต่อปี อัตราเงินเฟ้อปกติควรอยู่ที่ประมาณ 3-5% เพื่อส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจ (อ่านฉบับเต็ม: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hyperinflation_in_Zimbabwe )
คุณรู้หรือไม่ว่าในช่วง 10,000 ปีที่ผ่านมา มนุษย์ขุดและถลุงทองคำได้มากพอที่จะเติมสระว่ายน้ำขนาดโอลิมปิกถึงสามสระ แม้ว่าเงินจำนวนนี้อาจดูเหมือนมาก แต่ถ้าแจกจ่ายให้กับประชากร 7.7 พันล้านคนในโลกเท่าๆ กัน ก็จะเป็นจำนวนเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น นี่คือเหตุผลที่เราต้องการสกุลเงินแทนที่จะเป็นโลหะมีค่าเพื่อส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจ แม้ว่ามันจะทำให้เกิดเงินเฟ้อก็ตาม
แนวทางปฏิบัติปกติสำหรับสกุลเงินคือประเทศหนึ่ง ๆ สามารถออกสกุลเงินได้เท่ากับจำนวนทองคำที่พวกเขามี ซึ่งเรียกว่าทองคำหนุนหลัง หากประเทศต้องการพิมพ์เงินมากขึ้น พวกเขาต้องมีทองคำมากขึ้น อย่างไรก็ตาม หลังการปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งที่สอง เศรษฐกิจโลกขยายตัวอย่างก้าวกระโดด หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 สหรัฐอเมริกาขายอาวุธให้ยุโรปเป็นจำนวนมาก เนื่องจากยุโรปเป็นสนามรบหลักและไม่สามารถผลิตอาวุธได้เพียงพอสำหรับสงคราม ในช่วงเวลานี้ (และจนถึงขณะนี้) หลายประเทศถือครอง USD (ดอลลาร์สหรัฐ) เป็นสกุลเงินสำรองหรือคลังของตน แทนที่ทองคำซึ่งหายากและมีอุปทานจำกัด พวกเขาเชื่อมั่นว่าอเมริกามีทองคำจำนวนมากในคลังของพวกเขา
จนถึงปี 1979 สหรัฐอเมริกาสามารถลอยตัวมูลค่าของ USD จากทองคำได้ ซึ่งหมายความว่าสหรัฐฯ สามารถพิมพ์เงิน USD จำนวนเท่าใดก็ได้ที่ต้องการ แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีทองคำก็ตาม แต่เหตุใดจึงไม่เกิดภาวะเงินเฟ้อรุนแรงในสหรัฐฯ ค้นหาในตอนต่อไปของบทความนี้
